வெளியே.....
அலுவலக ஆளுமையால்
வெளியுலக அடக்குமுறையால்
வாழ்க்கை நடைமுறையால்
தலைதூக்க வழியின்றி
அழுத்தப்பட்ட ஆண்மை.....
உள்ளே....
சாதகச் சூழலில்
சூழ்ந்திருக்கும் வெற்றிடத்தில்
எதிர்ப்பில்லா மனையாளிடம்
ஏதுமறியாக் குழந்தையிடம்
வெடித்துக் கிளம்புகிறது....
மீசையைத் திருக்கியபடி
விசுவரூபம் எடுக்கிறது .....
நிமிர்ந்த மீசையின் நிழலில்
மறைந்த அடர்ந்த ஆழத்தில்
புதைக்கப் பட்டிருக்கக்கூடும்
தேங்கிய வலிகளும்
ஏங்கிய சோகங்களும்
பொங்கிவழியும் ஏமாற்றங்களும்.........
வாய்ப்பிருக்கும்
இந்த உண்மையை
நாமும் ஏற்றுக்கொள்வோமே....
பாவம்.....!
இதைத் தன்மையாய்
அவர்க்கும் புரியவைப்போமே....
ஆமாம்......!!
’அந்த’ ஆண்மையை
மன்னித்து விட்டுவிடுவோமே......
2 comments:
A real good thought. every body needs to accept the same.
yes ,yes,yes
Post a Comment